Events

At the beginning of the 20th century in Poland we observe among young women a strong interest in sculpture, a discipline which, on account of the physical exertion, dust and dirt it involves, was still considered a chiefly masculine pursuit. In taking a closer look at the careers of many women sculptors of the 20th century, the matter of their education cannot be ignored. In Warsaw, women were granted the right to study at the School of Fine Arts in 1904, while in Krakow it was not until 1920. Prior to that, women artists could obtain an education solely in private schools and in artists’ studios. This state of affairs contributed heavily to them seeking training abroad. From the late 19th century, the world art capital was Paris. There, one of the sculpture world figures to whom many Polish women artists gravitated was Antoine Bourdelle, a professor at the Académie de la Grande Chaumière.

Bourdelle, as an active supporter of Poland’s struggle for independence and the creator of the Adam Mickiewicz Monument in Paris, was a particularly significant figure for Polish people. The sculptor taught many outstanding women artists from Poland whose output and successes, including internationally, would go down in history, such as: Jadwiga Bohdanowicz, Janina Broniewska, Luna Drexler, Helena Głogowska, Maria Lednicka-Szczytt, Kazimiera Małaczyńska-Pajzderska, Olga Niewska, Mika Mickun and Zofia Trzcińska-Kamińska. Bourdelle was an esteemed sculptor and educator who strove not to impose his own vision but to inspire.

The exhibition will showcase the work of select women artists, not only sculptors, their connection with the work of the master, their pursuit of a personal, individual road, and their diverse range of forms, materials and subjects. The show will be supplemented with a selection of archival photographs and documents.

The exhibition "Destination Paris. Polish Women Artists from Bourdelle’s Studio" is the second instalment – after "Corsets Off. Camille Claudel and Polish Women Sculptors of the 19th Century" (held in 2023 at NMW) – in a series organised as part of the research project "Polish Women Sculptors of the 19th–20th Century", realised in collaboration with the Musée Rodin in Paris, Musée Camille Claudel in Nogent-sur-Seine and Musée Antoine Bourdelle in Paris.

Po ekspozycji oprowadzą kuratorki wystawy Ewa Ziembińska i Alicja Gzowska.

Pałac, w którym mieści się Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, otoczony jest pięknym parkiem. Ta wspaniała przestrzeń rekreacji i odpoczynku jest, przede wszystkim, miejscem prezentacji dzieł sztuki. Oferuje zwiedzającym zupełnie inny rodzaj poznania i obcowania ze sztuką uwolnioną z klasycznych ram architektoniczno-wystawienniczych, otwartą na widza i pozostającą w relacji z rozległą przestrzenią i naturą. Rzeźby rozmieszczone wokół pałacu, w wąwozie oraz przy wejściu do parku pochodzą z różnych okresów – od drugiej połowy XIX wieku, aż do współczesności i stworzone zostały przez różnych twórców. Każda z nich ma swoją historię. Każda skłania do poszukiwań nowych interpretacji. Zapraszamy na oprowadzanie i wspólne odkrywanie ukrytych znaczeń rzeźb z Parku Rzeźby.

_____
Zbiórka na oprowadzanie przed Pałacem w Królikarni.

W wybrane soboty zapraszamy na zwiedzanie wystawy z przewodniczkami i przewodnikami z Działu Edukacji. Wspólnie obejrzymy wystawę, poznając twórczość oraz życiorysy bohaterek wystawy.

„Soma” – wydarzenie artystyczne z pogranicza tańca i sztuk performatywnych – zostanie zaprezentowane przez siostrzany duet w Parku Rzeźby w Królikarni. Tytuł nawiązuje do ciała jako żywej rzeźby, czującej i współistniejącej z innymi. W scenicznej interakcji Magdy Fejdasz i Basi Małeckiej ruch oraz głos stają się narzędziami do przywoływania twórczości polskich rzeźbiarek z początku XX wieku – transformowania oraz przeżywania stworzonych przez nie kobiecych wizerunków i aktów ciała. Performance to nie tylko doświadczenie audialne i wizualne, ale i realna podróż, w której publiczność może określić swoje zaangażowanie i swobodnie poruszać się w miejscu akcji.

Widzowie, wyposażeni w zestawy słuchawkowe (audioprzewodniki muzealne), zaproszeni są do intymnej i uważnej obserwacji płynnego w swym charakterze spotkania performerek z publicznością. Tworzone na żywo studium relacji dźwięku i ciała to próba wizualizacji tego, czym na poziomie cielesności może być kontakt ze sztuką rzeźby.

Performance stanowi kolejną współpracę choreografek Weroniki Pelczyńskiej i Magdy Fejdasz z Muzeum Narodowym w Warszawie, kontynuującą krytyczną refleksję nad miejscem kobiecej twórczości w historii sztuki i społecznej pamięci. Poprzez praktyki performatywne choreografki inicjują procesy, w których twórczość rzeźbiarek staje się przestrzenią namysłu nad statusem tańca jako medium kulturowej reprezentacji i oddziaływania społecznego.

Ludovico Einaudi to włoski pianista i kompozytor, który w swojej twórczości zgłębia istotę muzyki, dąży do osiągnięcia maksymalnej intensywności przy minimum środków. To artysta bardzo płodny, mający na swoim koncie kilkanaście albumów studyjnych i koncertowych. Nietrudno zrozumieć, dlaczego Einaudi jest jednym z najbardziej popularnych współczesnych kompozytorów, przedstawicieli stylu neoklasycznego. Logikę emocjonalną wypełniającą jego twórczość i przemyślane koncepcje każdego utworu można usłyszeć na kolejnych albumach. Podróże po Afryce, lodowe krajobrazy Arktyki, górskie wędrówki w Alpach czy w przebywanie w zamknięciu, w murach klasztornych – wszędzie tam Einaudi znajduje inspiracje dla swojej muzyki, wymykającej się zarówno stylowi minimal music czy new age, jaki i neoklasyce czy popowej odsłonie fortepianu. I właśnie to połączenie różnorodnych stylów jest kluczem do atrakcyjności jego utworów.

W tym roku artysta kończy 70 lat. Z tej okazji Bartek Wąsik zdecydował się wykonać w całości jeden z najważniejszych albumów Einaudiego "In a Time Lapse". Przepełniony różnorodnością brzmieniową wysublimowany ambient od samego początku spotkał się z przychylnymi recenzjami i zdobył serca milionów słuchaczy na całym świecie. To muzyka, która idealnie wybrzmi w Parku Rzeźby w warszawskiej Królikarni. Wpisując się ona w propozycję programową tegorocznego Pianokręgu, zwłaszcza że aspekt natury jest bliski zarówno Einaudiemu jak i Wąsikowi. Doświadczanie muzyki w połączeniu z naturalnym krajobrazem, tak bardzo doceniane przez warszawską publiczność, stanowi zarazem jedno z głównych założeń cyklu.

Cykl Pianokrąg stanowi twórczą przestrzeń, w której Bartek Wąsik znajduje impulsy do realizacji własnych pomysłów artystycznych. Podczas ubiegłych edycji dzielił się nimi wielokrotnie. Były to zarówno tworzone przez niego aranżacje, np. piosenek zespołu Radiohead wydanych w formie solowego albumu "Daydreamer. Bartek Wąsik plays Radiohead", docenianego przez krytyków i publiczność.

Podczas piątej, ubiegłorocznej edycji przedpremierowo zabrzmiał natomiast w pełni autorski projekt "Pianorizon", będący podsumowaniem muzycznych i artystycznych doświadczeń Wąsika z ostatnich kilku lat. To pierwszy tak bardzo osobisty autoportret pianisty. Premiera fonograficzna albumu miała miejsce w kwietniu tego roku. Artysta, pracując nad tym materiałem, znajdował w sobie dodatkową przestrzeń i chęć na muzyczne dopowiedzenie, domknięcie tego twórczego procesu, który rozpoczął się ponad rok temu. Stąd pomysł na stworzenie projektu "Pianorizon Echo", którego premiera odbędzie się właśnie podczas czwartego, ostatniego koncertu, zamykającego symbolicznie tegoroczny cykl. Wypełnią go kompozycje, w których wyraźnie odczuwalna będzie muzyczna aura albumu "Pianorizon". To będzie odszukiwanie zatartych śladów, odczuwanie zapachu perfum, który zostaje na naszych ubraniach po kimś, z kim witaliśmy się kilka chwil wcześniej. Niektóre z motywów obecnych na albumie "Pianorizon" zabrzmią w innej, nowej wersji. To muzyczne domknięcie będzie grą wyobraźni i wrażliwego słuchania, a także okazją do odnalezienia klucza do własnego wnętrza i przeżycia katharsis.

Zapraszamy na grupową praktykę ruchową w przestrzeni Parku Rzeźby. W ramach zajęć przyjrzymy się, jak w bezpieczny sposób rozwijać kompetencje służące wzmocnieniu ciała i zwiększeniu jego mobilności. Skupimy się na zadaniach poszerzających zakres ruchu oraz kondycję naszych kręgosłupów, ramion, bioder czy stóp. Zadbamy o ich świadomą pracę poprzez precyzyjne i uniwersalne ćwiczenia, które będziemy realizować zarówno samemu, jak i w grupie.

Aleksandra Mierzejewska – trenerka i pasjonatka wszechstronnego ruchu. Absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie oraz kursów w Centrum BODYWORK w Poznaniu. Studentka kierunku „Taniec w terapii i rozwoju” na uczelni SWPS w Sopocie. Trenerka personalna specjalizująca się w treningu mobilności, siły i kondycji. Poszukuje kompleksowych form rozwoju fizycznego, które wspierają zdrowie poprzez przywracanie ciału swobody i harmonii. Znaczną uwagę poświęca wzmacnianiu i uelastycznianiu ciała. W ostatnich latach rozwija się w obszarze treningu atletycznego, sztuk walki i tańca.

Na Starych Powązkach znajdują się nagrobki ozdobione wieloma znakomitymi rzeźbami. Pośród nich są także prace bohaterek wystawy „Kierunek Paryż. Polskie artystki z pracowni Bourdelle’a” w Królikarni. W trakcie naszego spaceru po cmentarzu obejrzymy rzeźby Marii Lednickiej-Szczytt, Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej i Janiny Broniewskiej.

Nie ma nic lepszego niż twórcze działanie! Podczas warsztatów, pod czujnym okiem specjalistów oraz specjalistek, będziemy tworzyć własne, niepowtarzalne dzieła sztuki. Będzie to okazja do bezpośredniego zapoznania się z materiałem rzeźbiarskim, a przy okazji chwila na relaks i odprężenie.

Czy artystą może być każdy? Zapraszamy rodziny z dziećmi do wspólnego działania twórczego. Podczas warsztatów będziemy zgłębiać tajniki rzeźby oraz warsztatu rzeźbiarza.