Wybór wydarzenia

Po ekspozycji oprowadzą kuratorki wystawy Ewa Ziembińska i Alicja Gzowska.

Pałac, w którym mieści się Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, otoczony jest pięknym parkiem. Ta wspaniała przestrzeń rekreacji i odpoczynku jest, przede wszystkim, miejscem prezentacji dzieł sztuki. Oferuje zwiedzającym zupełnie inny rodzaj poznania i obcowania ze sztuką uwolnioną z klasycznych ram architektoniczno-wystawienniczych, otwartą na widza i pozostającą w relacji z rozległą przestrzenią i naturą. Rzeźby rozmieszczone wokół pałacu, w wąwozie oraz przy wejściu do parku pochodzą z różnych okresów – od drugiej połowy XIX wieku, aż do współczesności i stworzone zostały przez różnych twórców. Każda z nich ma swoją historię. Każda skłania do poszukiwań nowych interpretacji. Zapraszamy na oprowadzanie i wspólne odkrywanie ukrytych znaczeń rzeźb z Parku Rzeźby.

_____
Zbiórka na oprowadzanie przed Pałacem w Królikarni.

W wybrane soboty zapraszamy na zwiedzanie wystawy z przewodniczkami i przewodnikami z Działu Edukacji. Wspólnie obejrzymy wystawę, poznając twórczość oraz życiorysy bohaterek wystawy.

SOMA to choreografia w przestrzeni parku. W jej centrum znajduje się ciało i rzeźba jako medium odzyskiwania pamięci. Doświadczenie formy, kształtu i ruchu, zarówno zapisanego w rzeźbie, jak i ukrytego w ciele odbiorców, stanie się platformą dialogu. Inspiracją dla twórczyń – Weroniki Pelczyńskiej i Magdy Fejdasz – są dzieła polskich artystek studiujących we Francji, bohaterek wystawy „Kierunek Paryż. Polskie artystki z pracowni Bourdella”. Odwołując się do prac prezentowanych w Muzeum Rzeźby w Królikarni, SOMA proponuje udział w żywym doświadczeniu, w którym rzeźba staje się ośrodkiem wspólnych działań poprzez ruch i taniec. To druga, po „Rzeźbiarach”, współpraca choreografek z Muzeum Narodowym w Warszawie, kontynuująca krytyczną refleksję nad miejscem kobiecej twórczości w historii sztuki i archiwum społecznym.

Drugi koncert tegorocznego cyklu to szczególne wydarzenie – po raz pierwszy w Polsce zabrzmi niezwykła kompozycja The Book of Sounds (Księga dźwięków), dzieło Hansa Ottego powstałe w latach 1979–1982. Składa się ona z 12 utworów fortepianowych, w których łączą się stare i nowe style muzyczne. Odnajdziemy w nich intymność i poetycki styl Fryderyka Chopina, delikatność muzyki Claude’a Debussy’ego, rytmy Dalekiego Wschodu czy pulsujące faktury znane z twórczości amerykańskich minimalistów Steve’a Reicha i Philipa Glassa. Spaja je silna artystyczna wizja Ottego. The Book of Sounds dokumentuje proces przemiany artysty z twórcy muzyki awangardowej w kompozytora, dla którego ważna jest głęboka eksploracja dźwięku, często w duchu filozofii zen. Poszczególne utwory nie mają tytułów, świadomie pozbawiają odbiorcę jakichkolwiek sugestii czy kierunków interpretacji. Zapraszają, by podążać za dźwiękami, muzyka jest tu jakby rozebrana do kości i niczym otwarta księga zaprasza do głębokiego słuchania i osobistej refleksji. To będzie jeden z najbardziej medytacyjnych koncertów w całej historii Pianokręgu.

Oprowadzanie w galeriach stałych i na wystawach czasowych w Gmachu Głównym oraz Królikarni. Spotkania odbywają się w prostym języku polskim bez tłumaczenia.

Zapraszamy na letni cykl spotkań ruchowych, w których odczucie ciała w ruchu stanie się punktem wyjścia do tworzenia żywych rzeźb na drodze improwizacji tańca i choreografii. Poprzez elementy pracy somatycznej w podejściu Body-Mind Centering® będziemy otwierać swoje ciało na odczuwanie i rozwijać wrażliwość ruchową. Zwiększając świadomość ciała w ruchu, wzmocnimy naszą sprawność, a jednocześnie otworzymy przestrzeń na swobodną ekspresję i eksperyment. Będziemy poruszać się solo, w duetach i w grupie, słuchając otoczenia oraz siebie nawzajem. Zajęcia uwzględniają pracę z dotykiem i fizyczny kontakt z innymi osobami.

Angelika Mizińska – edukatorka, tancerka, producentka. Prowadzi zajęcia i warsztaty z improwizacji kontaktowej, improwizacji tańca i świadomości ciała. Korzystając z praktyk somatycznych i choreograficznych, współtworzy projekty edukacyjne rozwijające samoświadomość, umiejętności komunikacyjne i społeczne.

Zapraszamy na grupową praktykę ruchową w przestrzeni Parku Rzeźby. W ramach zajęć przyjrzymy się, jak w bezpieczny sposób rozwijać kompetencje służące wzmocnieniu ciała i zwiększeniu jego mobilności. Skupimy się na zadaniach poszerzających zakres ruchu oraz kondycję naszych kręgosłupów, ramion, bioder czy stóp. Zadbamy o ich świadomą pracę poprzez precyzyjne i uniwersalne ćwiczenia, które będziemy realizować zarówno samemu, jak i w grupie.

Aleksandra Mierzejewska – trenerka i pasjonatka wszechstronnego ruchu. Absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie oraz kursów w Centrum BODYWORK w Poznaniu. Studentka kierunku „Taniec w terapii i rozwoju” na uczelni SWPS w Sopocie. Trenerka personalna specjalizująca się w treningu mobilności, siły i kondycji. Poszukuje kompleksowych form rozwoju fizycznego, które wspierają zdrowie poprzez przywracanie ciału swobody i harmonii. Znaczną uwagę poświęca wzmacnianiu i uelastycznianiu ciała. W ostatnich latach rozwija się w obszarze treningu atletycznego, sztuk walki i tańca.

Na Starych Powązkach znajdują się nagrobki ozdobione wieloma znakomitymi rzeźbami. Pośród nich są także prace bohaterek wystawy „Kierunek Paryż. Polskie artystki z pracowni Bourdelle’a” w Królikarni. W trakcie naszego spaceru po cmentarzu obejrzymy rzeźby Marii Lednickiej-Szczytt, Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej i Janiny Broniewskiej.

Nie ma nic lepszego niż twórcze działanie! Podczas warsztatów, pod czujnym okiem specjalistów oraz specjalistek, będziemy tworzyć własne, niepowtarzalne dzieła sztuki. Będzie to okazja do bezpośredniego zapoznania się z materiałem rzeźbiarskim, a przy okazji chwila na relaks i odprężenie.

Czy artystą może być każdy? Zapraszamy rodziny z dziećmi do wspólnego działania twórczego. Podczas warsztatów będziemy zgłębiać tajniki rzeźby oraz warsztatu rzeźbiarza.

Od początku XX wieku w Polsce możemy zaobserwować niezwykłe zainteresowanie rzeźbiarstwem wśród młodych kobiet, dyscypliną, która, z racji wymaganego wysiłku fizycznego, brudu i kurzu, uchodziła wciąż za typowo męską. Przyglądając się karierom wielu rzeźbiarek z początku XX wieku nie sposób nie przeanalizować kwestii związanej z ich wykształceniem. W Warszawie od 1904 roku kobiety mogły studiować w Szkole Sztuk Pięknych, zaś w Krakowie dopiero od 1920. Wcześniej mogły się uczyć tylko w prywatnych szkołach oraz w pracowniach artystów. Fakt ten w dużej mierze przyczynił się do poszukiwania sposobów kształcenia zagranicą. Paryż, od końca XIX wieku pełnił rolę artystycznej stolicy świata. Osobowością rzeźbiarską, która przyciągała wiele polskich artystek, był Antoine Bourdelle, profesor Académie de la Grande Chaumière.


Bourdelle dla Polaków był postacią mającą szczególne znaczenie, jako aktywy orędownik dążeń Polski do niepodległości i twórca pomnika Adama Mickiewicza w Paryżu. Uczyło się u Bourdelle’a wiele wybitnych polskich artystek, które swoją twórczością i sukcesami, także na arenie międzynarodowej, wpisały się na stałe w historię sztuki m.in.: Jadwiga Bohdanowicz, Janina Broniewska, Luna Drexler, Helena Głogowska, Maria Lednicka-Szczytt, Kazimiera Małaczyńska-Pajzderska, Olga Niewska, Mika Mickun, Zofia Trzcińska-Kamińska. Bourdelle był cenionym rzeźbiarzem i pedagogiem, który starał się nie narzucać swojej wizji, ale inspirować.


Wystawa będzie ukazywać twórczość wybranych artystek, nie tylko rzeźbiarek, ich związki ze sztuką mistrza, poszukiwania własnej, indywidualnej drogi, różnorodność form, materiałów i tematów. Ekspozycję wzbogacą fotografie archiwalne i dokumenty.


Wystawa "Kierunek Paryż. Polskie artystki z pracowni Bourdelle’a" to druga wystawa z cyklu – po ekspozycji "Bez gorsetu. Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieku" (zrealizowana w 2023 r. w MNW) – przygotowana w ramach projektu badawczego "Polskie rzeźbiarki XIX–XX wieku", realizowanego we współpracy z Musée Rodin w Paryżu, Musée Camille Claudel w Nogent-sur-Seine i Musée Antoine Bourdelle w Paryżu.